Zbiory Czytelni Biblioteki Pedagogicznej
w Suwałkach u progu XXI wieku
Biblioteki pedagogiczne w Polsce zaistniały w XX wieku i na trwałe wpisały się w krajobraz biblioteczny i edukacyjny naszego kraju. Zaliczane są do grupy bibliotek specjalnych. Podstawowymi kryteriami decydującymi o ich wyróżnieniu są użytkownicy oraz treść gromadzonych, opracowywanych, przetwarzanych, udostępnianych i upowszechnianych przez nie zbiorów.
Podstawowe zadania biblioteki pedagogicznej określa statut, a także Ustawa „O systemie oświaty” z 1991 roku, ujmująca te placówki w strukturach oświatowych realizujących zadania edukacyjne społeczeństwa. Odgrywają one wielką rolę w kształceniu i doskonaleniu nauczycieli, wspieraniu ich rozwoju zawodowego poprzez stworzenie optymalnych warunków do samokształcenia. Warunki te wyznacza baza, warsztat informacyjny, poradnictwo i działalność edukacyjna szczególnie ważna w dobie przemian oświatowych. Biblioteki pedagogiczne służą potrzebom kształcących i doskonalących się nauczycieli, studentów oraz innych osób zainteresowanych sprawami kształcenia i wychowania.
Czytelnia Pedagogicznej Biblioteki Wojewódzkiej w Suwałkach zaistniała od 1 września 1982 roku jako samodzielny wydział z 20 stanowiskami dla użytkowników. Zbiory utworzono z 3042 egzemplarzy książek przejętych z wypożyczalni i nowo zakupionych oraz z 1305 woluminów czasopism. W ciągu pierwszego roku zwiększyły się o 826 wydawnictw zwartych i broszur oraz 147 roczników zaprenumerowanych periodyków.
Największy przyrost księgozbioru zwartego w czytelni odnotowano w latach 80-tych (w 1983 roku 804 egzemplarze). Wówczas średnia roczna zakupów wynosiła 606 książek. Niska dynamika przyrostu zbiorów cechowała lata 90-te. Od 1991 do 2000 r. zarejestrowano tylko 2290 jednostek inwentarzowych, co oznaczało średnią 190 książek na rok. Minimalne zakupy miały miejsce w 1991 roku – 71 woluminów wydawnictw zwartych, natomiast w 2000 r. włączono do zbiorów 344 książki.
Obecny księgozbiór liczący 10103 woluminy (stan na 31.XII.2002 r.) kompletowany był z myślą o użytkownikach czytelni. Zawiera wydawnictwa ogólnoinformacyjne (encyklopedie, słowniki, bibliografie), publikacje naukowe i popularnonaukowe z pedagogiki, psychologii i innych dziedzin wiedzy oraz literaturę piękną i materiały dotyczące regionu.
Dzisiaj w miarę możliwości finansowych gromadzi się głównie literaturę z zakresu nauk pedagogicznych i wspomagających. Dlatego przy zakupie dokonuje się ścisłej selekcji. Z tego powodu nabytki nie pokrywają w pełni potrzeb czytelników. W dobie reformy oświaty zgromadzono nowe programy nauczania i podręczniki dla zreformowanej szkoły podstawowej i gimnazjum, syllabusy, materiały dydaktyczne do realizacji ścieżek edukacyjnych, nauczania zintegrowanego czy też blokowego.
Ważnym źródłem zdobywania wiedzy, obok książek, są wydawnictwa ciągłe periodyczne. To właśnie czasopisma pedagogiczne są istotnym nośnikiem informacji edukacyjnej i najtańszą formą doskonalenia pedagogów.